تبادل
لینک هوشمند
رودخانه ليلان چاي در ابتداي ورود به جلگه ليلان(2) آخرين كوه و ارتفاعاتي كه رد مي‌كند همان «بابا گرگر» است. يعني رودخانه از كنار آن عبور كرده و وارد جلگه ليلان مي شود و در انتها به رودخانه جغاتو (زرينه‌رود مياندوآب) ريخته و از آنجا وارد درياچه مقدس چيچست (درياچه اروميه) مي‌شود. اين جلگه وسيع و حاصلخيز از بالاي كوه باباگرگر كاملاً زيرنظر و كنترل گرفته مي شود. بطوريكه در هواي صاف و بدون گرد و غبار مي توان با چشم غير مسلح قسمتهاي از شهرستان ملكان، مياندوآب، قره‌ورن و يا رفت و آمد ماشين‌آلات جاده ترانزيتي و روستاي شيرين‌كند و نصيركند را مشاهده كرد. همچنين از آنجا مي‌توان كاملاً شهر ليلان و روستاهاي فتح‌الله‌كندي، حسن‌آباد ليلان، لطف‌آباد، قره‌گل، روستاي بازارگلي، باروق، محسن‌آباد، شريفلو، تورچي، ملاشهاب‌الدين، گدكلو، ممدل، قره‌خضرقندهار، آغكندقره‌خضر و مهماندار را مشاهده نمود. گذشته از اين‌ها كوه باباگلگل، به لحاظ ديد مناسب و ارتفاع بلندتري كه نسبت به ساير كوههاي اطراف دارد از بالاي آن علاوه بر شهرها و روستاهاي اطراف، از سمت شمال قله‌ي سهند، قله ليلي‌داغي، و كوههاي هم‌جوار قلعه‌ي دختر (ارتفاعات شروانشاهلو) و از سمت مشرق كوههاي آغلاغان (در نزديك روستاي قطار) و قسمتي از كوههاي اُكوزداغي ديده مي شوند كه در كنار هر يك از موارد فوق‌الذكر و خيلي از محل‌هاي قابل ديد از اين كوه مكانهاي تاريخي و باستاني باارزشي وجود دارند، كه به خاطر اهميت تاريخي ليلان و ارتباط آن با مكانهاي تاريخي اطراف اين كوه (باباگلگل) مي‌توانسته نقش بسزايي از لحاظ برج ديده‌باني و علامت‌دهي داشته باشد. همچنين شايد چيزي كه در گذشته‌هاي دور از اينجا كنترل مي‌شده، راه كاروان رو حج بوده است كه از جانب تبريز و مراغه مي‌آمده و بعد از گذشتن از شهر ليلان از طريق پل از عرض رودخانه عبور و از پائين كوه بطرف مكه و كربلا مي‌رفته است. هنوز هم در متون تاريخي و هم در بين اذهان عمومي به اين راه در اصطلاح تركي كربلايولي (راه كربلا) مي‌گويند. در اين‌باره نيز در جاي خود بحث مفصلي خواهيم داشت.و اما قضاوت در مورد دل‌انگيز بودن چشم‌انداز طبيعي و ملاحظه زيبايي طلوع و بخصوص غروب خورشيد از بالاي كوه را به عهده كساني مي‌گذارم كه طبيعت‌گر بوده و خود در موقعيت آن قرار گرفته باشند. گذشته از همه‌ي تعريف و توصيفات فوق باباگلگل نه تنها يك كوه تفريحي و زيارتي است بلكه يك كوه تاريخي هم مي‌باشد كه از اين لحاظ مي‌تواند براي منطقه ما از نظر نقطه‌نظرهاي مختلف مفيد و باارزش بوده باشد. نگارنده نيز سعي بر آن دارد تا با بهره‌گيري از آنچه كه راجع باباگلگل در اذهان عمومي افراد محلي و بومي بصورت داستان وجود دارد و با استفاده از يافته‌هاي سطحي و مواد فرهنگي اطراف آن و همچنين با استفاده از متون تاريخي، يك تعريف و توصيف نسبتاً جامع و كاملي در رابطه با اين كوه ارائه داده باشد.
يكي از جاذبه‌هاي زيارتي، تفريحي و تاريخي شهر ليلان و روستاهاي اطراف آن كوه «بابا گَلگَل» است. بابا گل گل در ضلع شرقي ليلان و در كنار رودخانه ليلان چاي واقع شده و از موقعيت منحصر بفردي برخوردار بوده و اين كوه نسبت به ساير كوههاي اطراف نيز ارتفاع بلندتري دارد و حدود 1450 متر از سطح دريا ارتفاع دارد. قله بابا گل گل كه بنام «بابا گرگر» نيز معروف است هر ساله دلهاي بي‌پيرايه عده‌ي كثيري از جماعات را در كنار مزارش ميهمان كرده و از عاشقان سالار شهيدان پذيرايي مي‌كند. در ايام ماه محرم بخصوص در روزهاي تاسوعا و عاشورا و اربعين حسيني، قله و دامنه‌ي آن مملو از افرادي است كه با انواع وسيله‌هاي خود، يا با پاي پياده به همراه دسته‌هاي سينه‌زني گرد هم مي‌آيند تا براي ايجاد يك فضاي معنوي با دلهاي بي‌قرار در قله آن به زيارت قبور بي‌آلايشي بپردازند كه آنجا را كانون تجمع هر قشري از افراد كرده‌اند. پير و جوان، مرد و زن، بزرگ و كوچك، همه داراي دلهايي آكنده از آرزوهاي خير و اعتقادي قوي نسبت به هر كه در آنجا دفن شده مي‌باشند (كه البته معتقدند از اولياء الهي است) و هر كسي از ظن خود يارش شده است. وقتي زائري به آنجا مي‌رسد در گوشه‌اي مشغول به كاري مي‌شود يكي شمعي را روشن مي‌كند ديگري پرچمي را در بالاي قبرها نصب مي‌كند و آن يكي پارچه‌اي را با نيتي به چوب مي‌بندند. و دختري سنگهاي كوچك را با نيتي به سنگهاي بزرگي تكيه مي دهد، كه ماندنش بر سنگ نشان از برآورده شدن نيت و آرزوهايش است يا خانمي را مي‌بينيد كه تاب كوچك و ساده‌اي را به نيت بچه‌دار شدن فرد منظور نظرش، در گوشه‌اي درست مي‌كند. و ديگري سكه‌اي را بعنوان هديه در لابلاي سنگها مي‌اندازد به اميد اينكه مقبول افتد. البته همه اين صحنه‌ها خيلي معنوي، خالصانه در محيطي پر از آرامش و صفا و در يك فضاي روحاني و محفلي دوستانه صورت مي‌گيرد. كه نگارنده ناتوان از بيان همه‌ي آنهاست.بهر حال بابا گل گل مجموعه‌اي از اعتقادات و باورهاي بومي را پيرامون خود به يادگار دارد. و زيارتگاهي است براي اهل دل كه در طول ساليان دراز مركزي براي آرامش دلهاي نياكان ما گشته و هنوز هم فرزندان آنها با توسل به نيروي معنوي اين زيارتگاه در زندگي مادي و معنوي خود به آن توسل كرده و از آن ياري مي‌جويند. در آخر هر كسي با دلي سرشار از نشاط و شادي و مهر و محبت به اولياي الهي با قلبي اميدوار، به خانه و كاشانه خود برمي‌گردد
منبع:http://malkanasar.blogfa.com
نظرات شما عزیزان:
[ چهار شنبه 6 ارديبهشت 1391برچسب:عکس,,
] [ 23:29 ] [ علی پروین زاد ][
<-PollName->
آمار
وب سایت: